Hey girl!? เมื่อยัยเฉิ่มจะปลอมเป็นชาย!?

บทนำ 

" จิ้มได้ยังค่ะอีดอกเติร์ท กูรอมึงจิ้มมานานแล้วน่ะ ทำใจนานอย่างกับจะบอกชอบผู้ชายยยย"

"ตบปาก!! กูทำใจอยู่ กูไม่ได้สอบติดแล้วเหมือนมึงน่ะ ให้กำลังใจกูหน่อยเหอะ!!"

"แล้วจะคลิ๊กได้ยังค่ะ กูหิวข้าว!!"

"คลิ๊กก็คลิ๊ก!!!รีบจัง นัดกับสามีไว้รึไง!"

"เอออ!!!"

คลิ๊กก!!

"...."

"ไหนเป็นไงมึงง ทำไมนิ่งงี้อ่ะ?"

"...."

" นางสาว รักที่สุด ดุจเยี่ยมกิจเจริญ ได้รับสิทธ์ให้เข้าศึกษาที่ สถาบัน xxx ให้เข้ามอบตัว..

ู"...."

"มึงก็สอบติดแล้วมึงจะทำไมว่ะ??"

"มึงอ่านชื่อ มหาวิทยาลัยดีๆ..ดิ..."

"ไหนนน...มหาลัย...."

"!!!เชี่ยยยยยเอ้ยยยย!!!"

ฉันตะโกนออกไปนอกหน้าต่างห้องของฉันน ดังจนน่าจะได้ยินไปสามบ้านแปดบ้าน นี่มันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของฉันเนี่ยย!! ฉันไม่น่าสะเพร่าอ่านชื่อมหาวิทยาลัยไม่ถูกเลยยยย ฉันนี่มันโง่งงจริงๆ!!แต่ที่แย่กว่านั้นคืออออ มหาวิทยาลัย ที่ฉันสอบติด มันเป็นมหาลัยของผู้ชายยย!!! ไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาน่ะ! ผู้ชายล้วนนนด้วยยค่ะ!!! อยากจะบ้าตาย ทีนี้ฉันกฺ็พลาดที่จะได้อยู่มหาลัยเดียวกับ เอก แล้วน่ะสิ แถมถ้าฉันยังสละสิทธ์จาก มหาลัยชายล้วนนี่ ฉันก็ไม่มีที่เรียนนนอีกกกก เห้ออออชีวิตตฉันน ทำไมน่าสงสารแบบนี้ เพราะความโง่ของฉันแท้ๆเลย ย้ากกกก อยากจะบ้าตายยยย!!!

"เติร์ท เปฺ็นอะไรลูกก!?"

หม่าม้ากับป๊าารีบเปิดประตูเดินเข้ามาหาฉัน สีหน้าบ่งบอกถึงความเป็นห่วง ก็แหงสิ ฉันเป็นลูกสาว คนเดียวของ ตระกูล ดุจเยี่ยมกิจเจริญ ก็ต้องโดนตามใจอยู่แล้ว แต่ฉันไม่ได้โดนตามใจแล้วนิสัยเสียน่ะ ฉันชอบทำตัวธรรมดา ไม่ชอบสังคมใหญ่ๆเหมือนทีพ่อแม่แล้วก็พี่ๆชอบกัน ถึงขนาดที่คนส่วนใหญ่ยังไม่รู้ว่า ป๊ากับม๊ามีลูกสาวนั่นก็คือ ฉัน

"ป่าวค่ะ ม๊าป๊า หนูก็แค่.."

"แค่อะไรลูก??"

ม๊าถามฉัน

"ก็แค่.."

"แค่เงินใช้ไม่พอเหรอลูกก ป๊าเพิ่มให้อีกก็ได้น่ะ เอาเท่าไหร่ดี 500,000 พอมั้ย เดี๋ยวป๊าให้ ไอ้สันมันโอนให้เลย"

"ไม่เป็นไรค่ะป๊า เงินหนูยังพออยู่ค่ะ"

คุณป๊าฉันเริ่มออกอาการเปย์ลูก ป๊าเคยบอกว่า สิ่งสำคัญที่สุดของป๊ากับม๊าคือการที่เห็น ครอบครัวตัวเองไม่ลำบาก

ฉันล่ะซึ้งใจจริงๆ แต่บางทีมันก็เกินไป

"แล้วแค่อะไรล่ะลูกก??

คราวนี้เป็นป๊าที่ถามฉัน

"ก็แค่.."

"แค่ ผู้ชายที่หนูเป็นแฟนด้วนเค้าทิ้งหนูหรอลูกโถ่ถถ เติร์ท หนูยังมีป๊ากับม๊าน่ะลูกกก"

"ไอ้หนุ่มหน้าตี๋ ดัดฟันนั่นหนะเรอะ ให้พ่อไปหักคอมันให้มั้ย!? ป๊าบอกแล้วมันน่ะเจ้าชู้!ทำคนท้องได้เป็นสิบๆ"

"ไปจัดการมันเลยป๊า"

"คือ.."

แม่ฉันพูดเสร็จก็เข้ามากอดด แล้วลูบบหัวว โอ้ยยยย อะไรรกันนเนี่ยยยย เข้าใจกันผิดไปหมดดแล้ววว ฉันกอดแม่ตอบแล้วก็ผละออกมา 

"ม๊าป๊า ฟังหนูน่ะค่ะ หนูสอบมหาลัยติดแล้ว...แต่ว่า..."

"สอบติดก็ดีแล้วไม่ใช่หรอลูก??"

"ก็ดีค่ะแต่ว่า.."

"...."

คราวนี้ป๊ากับม๊าเงียบรอให้ฉันตอบ 

"หนูดันสะเพร่าอ่านชื่อมหาลัยผิดเลยดันไปสอบติมหาลัยชายล้วนน่ะสิT^T !!"

"........"

เงียบบบบเลยยยค่ะท่านนผู้ชมมมมม T^T ป๊าม๊าถึงกับเงียบบ สีหน้าเปลี่ยนเห็นได้ชัดเจนนมากกก สงสัยเค้าคงจะอึ้งกันหนักมากกก

"แล้วนั่นช..ชื่อมหาลัยอะไรล่ะลูก?"

แม่ถามน้ำเสียงตะกุกตะกัก

"มหาวิทยาลัย xxxx ค่ะ"

"ห้ะ!!!!??? มหาลัย xxxx อ่ะน่ะ!!?"

ป๊าพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตกใจหนักมากก จนฉันกับม๊าถึงกับสะดุ้ง มหาลัยนี้มันทำไมเหรอ??

" แล้วลูกสอบได้ที่เท่าไหร่ ได้ดูรึป่าว?"

"ไม่ได้ดูค่ะป๊า..ทำไมเหรอค่ะ?"

"นั่นสิทำไมเหรอ?"

ฉันกับแม่ถามป๊า ป๊าถอนหายใจยาวๆก่อนจะตอบว่า

"ป๊าก็จบมาจาก มหาลัยนี้เหมือนกัน..แต่ว่า.."

"แต่ว่าอะไรค่ะ??"

"คนที่สอบติดมหาลัยนี้ ไม่มีสิทธ์ลาออกเพราะมหาลัยนี้เป็นมหาลัยที่มีมาตราการสูงมากจากราชวัง โดยเฉพาะคนที่สอบติด ที่ 1-3 จาก 400,000 คน เค้าจะตีตราไว้ว่าห้ามลาออกหรือ สละสิทธ์เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะโดนโทษหนักถึงสาหัสเลย แต่ถ้าคนที่สอบได้เกินที่ 25,000 เค้าจะเริ่มพิจรณาแล้วคัดออก.."

ป๊าพูดจบ ป๊าก็หยิบโทรศัพทแล้วออกไปนอกห้องกับม๊า ปล่อยให้ฉันนิ่ง....อึ้ง.....ทึ่ง.....เงิบบเลยยสิ เหอะๆ ฉันเนี่ยล่ะ เงียบเลยสิกู อีเติร์ทอีโง่งง ภาษาไทย ฉันไม่ได้ติด 0 น่ะ T^T แค่เกรด 1 เอง(ยังจะอวด) ไม่น่าเล้ยยยยย!!!!!!! 

แอ๊ดดดด

ประตูห้องถูกเปิดอีกครั้ง พร้อมกับป๊าที่เดินเข้ามาสีหน้าตึงเครียด

" เติร์ทลูกต้องไปเรียนที่นั่นแล้วล่ะ.."

"ท..ทำไมล่ะค่ะป๊า??"

"ลูกสอบได้ที่ 1 ของมหาวิทยาลัยนั้นน่ะ.."

"เอ๊ะ?...."

"......"

ป๊าเงียบไม่พูดอะไรต่อ แล้วก็เดินออกจากห้องไป ปล่อยฉันให้นั่งคิดคนเดียว ป๊าเป็นแบบนี้เสมอ เวลามีปัญหาท่านจะพูดนิดๆหน่อยๆ แล้วก็ปล่อยให้ฉันนั่งคิด ให้ฉันตัดสินเอง เพราะป๊าบอกฉันตลอดว่า ปัญหาของตัวเองก็ต้องแก้ด้วยตัวเอง มันก็จริง..แต่ปัญหานี้ใหญ่สำหรับฉัน มาก...

  ฉันไม่เข้าใจ คนที่เรียนโคตรๆห่วยแตกอย่างฉัน จะสอบเข้ามหาลัย xxx ได้ที่1   ถึงฉันจะไม่เคยเห็นเกรดเฉลี่ยของตัวเองก็ตาม แต่ฉันก็สัมผัสได้ถึงความโง่มากๆของตัวเอง เพราะฉะนั้นมันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ!!! อย่างเช่น ที่ตรวจข้อสอบรวน เอเลี่ยนปลอมเป็นอาจารย์มาตรวจข้อสอบ(:βใช่หรอ) แต่ยังไงก็เถอะ...ถ้าฉันต้องเข้าไปเรียนจริงๆ..ฉันก็ต้องปลอมเป็นผู้ชายน่ะสิ...แถมต้องมีอะไรโด่ๆนั่นด้วยมั้ยน่ะ...แล้วก็ต้องทนดูความอุบาทของพวกผู้ชาย..แค่คิดก็อี๋แล้ววววว...

ติ๊งง!!!

โทรศัพท์ของฉันสว่างขึ้นพร้อม ปรากฎชื่อเพื่อนซี้ของฉัน "อีเดีย" มันไลน์มาสงสัยต้องมาชวนไปกินเหล้าไม่ก็พาดูผู้ชายอีกแน่เลย เห้อออออีเพื่อนคนนี้

"มึง อีเติร์ท!!มหาลัยที่มึงสอบติดเป็นมหาลัยของชายล้วนนี่"

"เอออดิ"

ฉันตอบไปแบบหมดอารมณ์

"กูอยากจะบอกว่า ที่นั่นผู้ชายหล่อเพียบบบ ระวังตัวด้วยน่ะเว้ยยย เป็นห่วงจุ้บๆ"

"เชี่ยยย กูเครียดอยู่น่ะเว้ยย กูต้องปลอมตัวเป็นผู้ชายน่ะมึง..."

"โถ่ อีคุณหนู คุณเพื่อนอยากจิบอกว่า ดีแล้วที่มึงสอบติดที่นั่น มึงจะได้ตัดใจจาก เอกได้"

ประโยคที่อีเดียพิมพ์มาทำให้ฉันถึงกับชะงัก.. ทำไมต้องตัดใจล่ะ??..

"ทำไมกูต้องตัดใจว่ะ?"

มันอ่านไม่ตอบค่ะ

"อีเดียย ตอบดิมึง"

"ชิบหายแล้ว..กูขอโทดน่ะมึง.."

"...."

"มึงบอกกูมาอีเดีย มึงปิดอะไรกูไว้"

"อีเติร์ท..จริงๆแล้ว"

"?"

"อีเอกมันมาบอกกูเรื่องที่มันจะเลิกกับมึง แต่กูขอให้มันปิดไว้ก่อน อยากให้มึงสอบติดก่อนค่อยบอก... กูขอโทดน่ะ เติร์ท"

"......"

"อีเห้...มึงงเป็นไงบ้าง.."

"อีดอกกเติร์ทท"

"มึงงง"

อีเดียรัวข้อความมากระหน่ำ บ่งบอกได้ถึงความเป็นห่วงของมัน แต่ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย..ความรู้สึกมันตีกันไปหมด..เสียใจ..หมดหวัง..ช็อก.. คิดไปคิดมา น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง...ฉันไม่รู้ว่าฉันร้องไห้ไปเท่าไหร่ ร้องไปนานแค่ไหน ขอแค่ตอนนี้ได้ปลดปล่อย ขอแค่นี้...แค่นี้ก็พอแล้ว...

"ททททท"

"......เติร์ทท....."

"อีเติร์ทททมึงตื่นนได้แล้วว"

เสียงใครน่ะ..คุ้นจัง..

"อืม...."

"มึงไม่ต้องมา อืม มึงลุกค่ะ อีดอกลุกกเร็วอีเติร์ทลุกไปกินข้าว อาบน้ำ ขอบตาบวมเฉิ่งหมดแล้ว"

"อีเดีย..มึงมาได้ไง?"

อีเพื่อนสนิทฉันนี่เอง นังเดีย มันมาจากไหนฟระเนี่ย??

"ม๊ามึงโทร.มา บอกว่า มึงร้องไห้แล้วก็เผลอหลับไปตั้งแต่ บ่าย ตอนนี้ 3 ทุ่มแล้วค่ะกะหรี่ ลุกกๆ"

"นี่กูหลับไปนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย.."

"เอออสิ มึงลุกไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวกูจะพาไปแดกข้าว เร็วว"

เอิ่มอีเดีย 3 ทุ่มแล้วจะมีร้านไหนเปิดรึไงค่ะอีชะนี สมองค่ะๆ แต่ก็ขัดอะไรไม่ได้ เพราะอีนี่มันขี้ตื๊อออ-..-

"เออๆ...ขอแว่นก่อน แว่นกู.."

ฉันกำลังคลำหาแว่นที่มันน่าจะอยู่ใกล้ๆตัวฉัน แต่ก็ไม่เจอ อยู่ไหนฟ้ะเนี่ยยย?

"กูหักทิ้งไปเรียบร้อยแล้ว อยู่ในถังขยะอ่ะ"

หยุดหาเลยจ้าาา ชะงักทันที แว่นตัวเองอยู่ในถังขยะ แล้ว อีเดียเป็นคนหักทิ้งเองด้วยจ้าาา 

"อีเวรรร มึงหักแว่นกูทำไมม อีเพื่อนชั่ว มึงนี่แม่ง.."

"อีเห้ มึงหยุดด่ากูก่อน ที่กูหักแว่นมึงก็เพราะว่า กูจะเดบิวท์มึง ให้เป็นผู้ชายที่น่ารักใสๆที่สุดในโลกานี้!!"

"อีดอกส์ เว่อร์ล้ะมึง ไม่มีแว่นกูมองไม่เห็น "

"หึๆๆกูเอาคอนแทคส์มาให้มึงล้ะค่ะ ไปอาบน้ำเร็ว กูสั่ง!"

"เออๆ รอแปป"

อีนี่ขัดใจมันเป็นต้องโดนบ่น 

"อีเติร์ทมึงอดอยากมาจากไหนห้ะ ฟาดไปแล้ว 5 ชามเนี่ยยย "

ปากมันก็บ่นไปสิค่ะ กูไม่แคร์ กูหิว

"อกหักก็ต้องกินสิค่ะ! กินให้ลืมๆไปอีกอย่าง กินไว้ตุนเผื่อเจอศึกหนักตอนเปิดเทอม!"

ฉันพูดพลางจ้วงกินแบบไม่แคร์สายตาและคำพูดของผู้เป็นเพื่อน เหมือนชีวิตฉัน ตอนนี้มีแค่กินๆๆๆๆๆๆๆๆ

"อีเติร์ท"

"ห้ะ"

ฉันขานตอบแบบไม่ได้มองหน้าอีเดีย 

"มึงจะเข้ามหาลัยนั้นจริงๆอ่อ?"

"เออดิ..ติดแล้วขี้เกียจสละสิทธ์ เรียนๆไปเดี๋ยวก็จบ คนโง่แบบกู เรียนไปอาจไม่ถึง อาทิตย์อาจารย์อาจจะถีบออกก็ได้"

ฉันพูดไปกินไป พลางมองที่เพื่อนสาวของฉันที่กำลังคุยโทรศัพท์

"เดี๋ยวนี้"

"แจ๊บๆๆๆๆซู้ดดดดดด"

"ซอย xxxx ถนน xxxx ร้าน xxxxx"

"ง่ำๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"ให้เวลา 3 นาทีแค่นี้น่ะ"

"อั้มม..ง่ำๆๆๆๆๆๆๆ"

"อีเติร์ท!!!อีห่าแดกเบาๆ!"

"ง่ำๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้เอาอ่ะอูอิ๋ว"

"อีดอกกพูดภาษาคนสิอีสัส!"

"หง่ำๆๆๆๆๆๆ"

เป๊าะ! (เสียงดีดนิ้ว)

"เอาตัวมันขึ้นรถ แล้วจัดการซะ"

"ค่ะ/ครับ!!!!"

"ไอ้เอี้ยยเอียยอำไอเอี้ยยยอ่อยอูอ้าาเอ้ยยยยย!!!!"

อีเดียมันจะทำอะไรช้านนน!!!เอาคนมาจับฉันทำไม!!!!T^Tปล่อยยยนนน้าาาาา